من- میم الف

اینستاگرام برایم یادگیری‌های زیادی به همراه داشته است و به نظرم دیدن روند رشد آدم‌ها و روند تصمیماتشان خودش یک کلاس آموزشی است. اما به تازگی یک نکته به ذهنم رسیده است: این افرادی که من دنبال می‌کنم اگرچه خودشان و اقداماتشان برایم تحسین‌برانگیز هستند و از بسیاری از آنها درس‌های زیادی گرفته‌ام؛ اما اکثر آنها خود در میانه مسیرشان هستند. همراه بودن با آنها در مسیرشان جذاب است اما دنبال کردن روزانه باعث می‌شود خیلی از نکات در خصوص مسیر را متوجه نشویم.

(1) یکی دو سال قبل از 35 سالگی‌ام مطلبی از محمدرضا شعبانعلی (که تاثیر زیادی بر روی زندگی‌ام داشته) خواندم با این مضمون که آدمها معمولا تا 35 سالگی مسیر خودشان را یافته‌اند. خیلی تلاش کردم که تا 35 سالگی به چنین نقطه‌ای برسم اما نشد! (2) چند روز پیش ویدیویی در TED دیدم (که این یکی هم خیلی‌ وقت‌ها الهام‌بخش بوده) که سوالش این بود که چرا بعضی‌ها سر یک کار بند نمی‌شوند؟ حرفش این بود که خیلی از افراد پتانسیل‌های متنوعی دارند و اسمشان را گذاشته بود